Sofija je glavni i najveći grad Bugarske i nalazi se u Sofijskoj kotlini u basenu reke Iskar, na nadmorskoj visini od 540m. Osnovana pre sedam hiljada godina, Sofija je drugi najstariji grad u Evropi. Kroz istoriju je imala nekoliko imena, a ostaci starih gradova se i danas mogu videti. Ona je važna raskrsnica Balkanskog poluostrva, gde se susreću strateški putevi iz Evrope za Orijent. Ovde su se Baltik i Sredozemlje, kao i oblasti Crnog i Jadranskog mora, sreli još u stara vremena.
Sofijska kotlina ili Sofijsko polje je prostrana plodna kotlina u zapadnoj Bugarskoj i nalazi se između planina Balkana na severu i Rodopskih na jugu, na nadmorskoj visini oko 550m i površini preko 500 km². Njeno glavno naselje jeste upravo prestonica Sofija, a zahvaljujući reci Iskar i njenim mnogobrojnim pritokama, lako se navodnjava. Ovo je jedina evropska prestonica koja se nalazi u podnožju planine koje dostiže 2290m nadmorske visine i gde se razdaljina od centra do modernih ski staza prelazi za 20 min vožnje.
Nacionalni park Vitoša u neposrednoj blizini poznat je po ogromnoj raznolikosti biljaka, jedinstvenim rekama kamenja (morena), prelepom vodopadu Bojana, nekoliko brvnara i hotela, ski-stazama, žičarama itd. U njemu postoje dva rezervata - Bistriško Branište, rezervat biosfere UNESCO-a, i Torfeno Branište, prirodni rezervat treseta, kao i mnoštvo drugih, prirodnih lokaliteta.
Još od drevnih vremena, Sofija je bila poznata kao spa centar, zahvaljujući tome što ima osam lekovitih termalnih i mineralnih izvora, prikazanih na crtežima njenih stanovnika i osvajača kroz vekove. Grad je poznat po svojoj vreloj mineralnoj vodi, čija temperatura varira od 21ºC do 42ºC, koja izvire sa visoko terapeutskim svojstvima i isceljujućim moćima. Centar modernog grada obiluje ovim vodama.
Glavni grad Bugarske je nosi ime po poznatom hramu. Njegova bogata istorija je osvetljena svetinjom i simbolizmom imena koje je dobio po Boginji mudrosti. Teritorija današnjeg milionskog grada već u neolitskom periodu je bila naseljena primitivnim zajednicama. Arheolozi i dalje nastavljaju da pronalaze u njenoj okolini oruđe i alate napravljene u kamenom, gvozdenom i bronzanom dobu.
Njen antički naziv je bio Serdika i to kao centralnog naselja drevnog tračkog plemena poznatog kao Serdi. Huni su je zauzeli 447. godine, a početkom IX veka dolaze Bugari i pod istim imenom postaje deo njihove države. Uskoro je prepoznata kao jedan od najvažnijih feudalnih gradova, preuzimajući slovensko ime Sredec, kako će se nazivati sve do XIV veka, kada će dobiti ime Sofija.
Pod osmanlijskom vlašću bila u periodu od 1382. do 1877. godine, a njen pad praćen je obnavljanjem posle oslobođenja 1879. godine. Tada je Sofija izabrana za glavni grad Bugarske na prvom okupljanju Nacionalne Ustavotvorne Skupštine. Nakon toga, u periodu od 1881. do 1882. godine usledio je oštar i direktan period obnavljanja.
Crkva Svete Sofije datira iz IV veka i predstavlja najstariji spomenik iz ranog hrišćanskog doba na Balkanskom poluostrvu. Sagrađena je u vreme vladavine vizantijskog cara Justinijana (527-565). Ova crkva je prvo ikad obnovljeno arheološko mesto od značaja u Sofiji. Ona je konačno ponovo izgrađena 1998-2001. godine.
Rotunda Svetog Đorđa je najočuvanija stara zgrada u Sofiji iz IV veka. Ona predstavlja lep primer vizantijske crkve sa kupolom tipa krsta u kvadratu. Oko crkve se mogu videti starinske građevine i ulica, srednjovekovna kuća iz VII - IX veka, temelji zida tvrđave itd.
Univerzitet „Sveti Kliment Ohridski“ u Sofiji je prva visokoobrazovna ustanova u Bugarskoj (osnovana 1888. godine). Sa obe strane glavnog ulaza, nalaze se skupture Braće Georgijeva podignute u znak sećanja na njihovu donaciju mesta i resursa kako bi se izgradio Univerzitet.
Zdanje Narodnog pozorišta „Ivan Vazov“ jeste jedno od najleših građevina u Sofiji (nastalo 1907. godine). Ovo je najstarije pozorište u Bugarskoj, izgrađeno posle Oslobođenja Bugarske 1878. godine. Ovo pozorište je naslednik dramske kompanije „Suza i smeh“, koja se od 1904. godine naziva Bugarsko popularno pozorište.
Tokom totalitarističkog režima (09. septembar 1944. - 10. novembra 1989. godine), Sofija je postala veliki nacionalni ekonomski, akademski i kulturni centar. Iz njenih godina socijalističkog rasta, prestonica je ipak nasledila velike probleme, koji su u sadašnjem trenutku prioritet demokratski izabranog Saveta Sofije.
Godine 1992., u čast proslave Svete Velikomučenice Sofije, Vlada je izabrala 17. septembar kao Dan grada Sofije. Zastava grada je osvećena istog dana.
Galerija
